6 – letni plan wyludnienia

Rostowski: Cały niedzielny przychód z fotoradarów będzie przekazany WOŚP

Rząd chce ocieplić wizerunek polityki fotoradarowej.

Narastające zniecierpliwienie kierowców w związku z coraz ambitniejszymi planami rządu ws. fotoradarów zrobiło swoje – Platforma spuściła z tonu. Choć wielu forma “odprężenia” może zaskoczyć.

– Całe niedzielne wpływy z fotoradarów zostaną przekazane na Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy – oznajmi w “Faktach po Faktach” minister finansów Jacek Rostowski.

Minister dodał, że jeśli kierowcy dopiszą i zbiórka zakończy się sukcesem, takie akcje można będzie w ciągu roku powtórzyć. – Na przykład w Wigilię – oznajmił Rostowski.

Pomysł zachwalał także na Twitterze minister transportu Sławomir Nowak. – Pokażmy w niedzielę, że fotoradary to nasza wspólna sprawa. Wyjedźmy wspólnie dla dzieciaków i seniorów!

Aszdziennik.wordpress.com

Galeria fotoradarów

Kryzys spowiedzi

Wierzę że każdy z nas spotkał się z jednym pytaniem, które go trapiło albo może trapi do dzisiaj: Dlaczego istnieje grzech? Dlaczego coś jest zabronione i dlaczego coś jest uważane za grzech?

Jestem przekonany, że mało komu oszczędzone były wątpliwości: może grzech jest tylko wymysłem, aby nas zastraszyć, aby trzymać nas w cuglach, aby łatwiej było nami dysponować. Czy nie sądziliśmy gdzieś w głębi duszy, że grzech został wymyślony przez starszych: rodziców, Kościół albo kogoś innego, kto powołując się na Boga chciałby łatwiej przeprowadzić swoją wolę?

Może będę bardziej zrozumiały przytaczając własne doświadczenie, które noszę w duszy. Już w czasach nauki w seminarium męczyło mnie pytanie: dlaczego coś jest grzechem? Nie zdecydowałem się nigdy zadać tego pytania głośno, bo wydawało mi się, że wzięto by mnie, jeśli nie za głupca, to na pewno za bezbożnika. To pytanie towarzyszyło mi jak ponury cień i dręczyło mnie przez cały czas odbywania nauki. Kiedy zostałem kapłanem, starałem się zawsze poważnie traktować spowiedź świętą. Ale to pytanie rosło. Słuchając wielorakich doświadczeń ludzi, czułem w głębi duszy, że wielu z nich nie zrozumiało naprawdę na czym polega grzech. Kiedy ktoś spowiada się łatwo, traktując spowiedź rutynowo, nigdy nie ma pewności, że naprawdę żałuje za grzechy.

Jako młody kapłan przeżywałem głęboki kryzys. Zadawałem sobie pytanie: po co spowiedź? Od Ołtarza głosimy radosną Nowinę. Mówimy o grzechu i wzywamy do zerwania z grzesznymi nawykami. Rzadko jednak kiedy słyszałem spowiedź, w której ktoś by się powoływał na słowa Chrystusa lub kazania w przekonaniu, że musi zerwać z grzechem. Zadawałem sobie pytanie w głębi duszy: po co w ogóle głosić kazania ? Po co w ogóle spowiadać? Pragnąłem widzieć chociaż jakąś zmianę między jedną a drugą spowiedzią. Ponieważ takich zmian nie odkrywałem ani nie odnajdywałem, pytanie to stawało się coraz bardziej natarczywe i coraz bardziej męczące.

Teraz widzę że tu zaczynają się dramaty wielu kapłanów, dopóki nie odkryją sensu swojego powołania, szczególnie wezwania do pojednania. Widzę również jasno, że wielu chrześcijan ma trudności ze spowiedzią, szczególnie młodzież, gdyż i ona ma te same dylematy. I znów pojawia się to samo pytanie: dlaczego muszę to powiedzieć kapłanowi? Z tego powodu często się zdarzało i zdarza, że wiele osób wspomina o marginalnych i nieważnych sprawach, a ważne ukrywa i o nich nie mówi. To się przytrafia prawie każdemu młodemu człowiekowi. Szczególnie w okresie dojrzewania i dorastania. Wielu wtedy przestaje przychodzić do spowiedzi. Wówczas doświadczenie kapłana sprowadza się do stwierdzenia następujących faktów: ci, którzy powinni się spowiadać, nie przychodzą do spowiedzi. A ci, którzy przychodzą, czynią to niedbale i powierzchownie.

Pamiętam dobrze jedną z wiernych, która poprosiła mnie o rozmowę o spowiedzi. Podkreśliła wyraźnie, że nie chce się spowiadać. Jej pierwsze pytanie brzmiało: dlaczego muszę się spowiadać przed kapłanem, który jest takim samym człowiekiem jak ja. Ja to czynię bezpośrednio przed Bogiem. Zatrzymałem się na chwilę. Poczułem się jakby pochwycony w kleszcze. To było i moje pytanie. Nie wiedziałem co mam odpowiedzieć. I wtedy powiedziałem: ja mam ten sam problem ze spowiedzią. Dlaczego ludzie muszą się spowiadać przed kapłanem, który jest tylko człowiekiem? Chyba nie dzieje się tak z powodu ciekawości duchownych odnośnie do uczynków wiernych! Jestem przekonany, że nikt z ludzi nie mówi nic nowego. Kapłan zna wszystkie grzechy, wszystkie ludzkie uczynki. To jest i mój problem.

Wtedy ona się zatrzymała. Zrozumieliśmy, że tu chodzi o coś innego. Nie tylko o to, dlaczego się spowiadać, lecz o coś głębszego. Tu chodzi o spotkanie zranionego z lekarzem, grzesznika ze Świętym, znieważonego z Pocieszycielem, poniżonego z tym, który wywyższa pokornych, głodnego z tym, który syci głód, zagubionego z tym, który zostawia 99 owiec, aby odnaleźć tą jedną zagubioną. Tego, który jest w ciemności z tym, który mówi, że jest jasnością. Tego, który jest na bezdrożu z tym, który mówi, że jest Drogą. Obumarłego z tym, który mówi, że jest Życiem. Samotnego z tym, który pragnie być w towarzystwie synów człowieczych.

Rozmawialiśmy długo i zdrowiało nasze pojmowanie spowiedzi.

Slavko Barbarić – Daj mi moje zranione serce

Orędzie z Medziugorje, 25. luty 1987 r.

„Drogie dzieci! Dzisiaj wszystkich was pragnę otulić swoim płaszczem i poprowadzić drogą nawrócenia. Drogie dzieci, proszę was, oddajcie Panu całą swoją przeszłość, wszystko zło, które nagromadziło się w waszych sercach. Pragnę, by każdy z was był szczęśliwy, a z grzechem nikt szczęśliwy być nie może. Dlatego, drogie dzieci, módlcie się, a w modlitwie poznacie nową drogę radości. Radość objawi się w waszych sercach i w ten sposób będziecie radosnymi świadkami tego, czego od każdego z was oczekujemy, ja i mój Syn. Błogosławię was! Dziękuję, że odpowiedzieliście na moje wezwanie. ”

Oznaki Wielkiego ucisku

USA: Prezydencka inauguracja nie dla duchownych broniących rodziny

Z powodu nacisku środowisk homoseksualnych, z uczestnictwa w ceremonii inaugurującej nową kadencję urzędu prezydenta USA Baracka Obamy, która odbędzie się 21 stycznia, wycofał się znany z zaangażowania na rzecz rodziny protestancki pastor Louie Giglio z Atlanty.

Duchowny, który jest założycielem ewangelikalnego Ruchu „Passion”, stał się obiektem zaciekłego ataku aktywistów gejowskich, po tym jak ogłoszono, że to on wygłosi formułę błogosławieństwa podczas zaprzysiężenia Obamy 21 stycznia.

——————————————————————————————————————–

Wietnam: wyroki skazujące dla katolickich aktywistów

Sąd Ludowy w Nghe An w Wietnamie wydał wyroki skazujące na więzienie w sprawie 14 osób, w tym 12 katolików, aresztowanych pod koniec 2011 r. pod zarzutem dywersji. Początkowo działaczom opozycyjnym groziła kara śmierci.

„Ci działacze niestrudzenie opowiadali się za sprawiedliwością społeczną, angażowali się w dziennikarstwo obywatelskie, brali udział w pokojowych demonstracjach przeciw chińskiej ingerencji w Wietnamie”

—————————————————————————————————————–

Londyn: odprawiono pierwsze „nabożeństwo” ateistyczne

W niedzielę 6 stycznia w północnolondyńskiej dzielnicy Islington w dawnej świątyni The Nave, która utraciła już swój charakter sakralny, rozpoczął działalność pierwszy „kościół” dla ateistów.

Dwoje aktorów Sanderson Jones i Pippa Evans zaprosili zainteresowanych na spotkanie, nazwane zgromadzeniem niedzielnym, aby utworzyć wspólnotę i „budować się wzajemnie”. Miejscowy proboszcz katolicki wyraził zdumienie, że ateiści „modlili się w Kościele”, dodając, że jest to pomieszanie pojęć. Opowiedział się za dialogiem z ateistami, ale bez wykorzystywania do tego świątyń.

W roli mistrza ceremonii wystąpił jeden z inicjatorów spotkania – S. Jones, który przygotował małą komediową scenkę rodzajową, do udziału w której zachęcał zgromadzonych.

———————————————————————————————————————-

Zakaz mówienia o „homo-małżeństwach” dla katolickich szkół.

Prezydent Francji Francois Hollande wezwał katolickie szkoły, w których uczy się jedna piąta uczniów w kraju, do zachowania neutralności w debacie dotyczącej legalizacji tzw. małżeństw jednopłciowych.

Tym samym Hollande wyraził swoje poparcie dla ministra edukacji, który w ubiegły weekend nakazał kuratorom zgłaszać zarejestrowane w szkołach wszystkie przypadki nieprzychylnych wypowiedzi pod adresem homoseksualistów.

Peillon nakazał kuratorom gruntowną analizę katolickich debat. Zostali oni także zobowiązani do zgłaszania wszelkich anty-homoseksualnych poglądów podnoszonych w szkołach. Nakazał przy tym, by zachować wielką ostrożność w tej kwestii, podkreślając, że młodzi homoseksualiści są pięć razy bardziej skłonni do samobójstw niż heteroseksualna młodzież.

———————————————————————————————————————

Przeciwnik kary śmierci chce jej dla papieża

Profesor z austriackiego uniwersytetu domaga się kary śmierci dla papieża i jego doradców. Wini ich za śmierć milionów chorych na AIDS.

Richard Parncutt, profesor muzykologii na austriackim Universität Graz, chce kary śmierci dla papieża i biskupów. Naukowiec wini ich za miliony zgonów ludzi cierpiących na AIDS. Uważa, że mają one związek z katolickim stanowiskiem wobec antykoncepcji.

Według Paula Wuthe, rzecznika austriackiego episkopatu, „zalecenie” prof. Parncutta „przekracza wszelkie dopuszczalne granice krytyki Kościoła, jest niesmaczne i pokazuje brak wiedzy na temat stanu rzeczy”. Rozpowszechniany przez media pamflet jego autorstwa pozostaje „wyrazem całkowitego braku zarówno intelektualnej rzetelności jak i elementarnego szacunku należnego każdemu człowiekowi”.

Wypowiedź tego gostka daje dużo do myślenia i sugeruje, że ci co gadają dużo o barbarzyństwie kary śmierci i jej się przeciwstawiają, w rzeczywistości w przypływie szczerości wywołanej emocjami, albo pobudzeni jakimiś prochami, pokazują, że ta kara śmierci to wcale nie jest taka zła, tylko należy ją stosować nie „nam, postępakom”, tylko „im, katolickim ciemniakom”.

————————————————————————————————————–

Dramat chrześcijan w Syrii

Dwunastu ludzi, m.in. chrześcijańską rodzinę, zamordowano w pobliżu syryjskiego miasta Hama, gdy próbowali uciekać do Libanu. Wszyscy zginęli od ran zadanych nożami – podał dziennik „Avvenire”, organ Episkopatu Włoch.

Około tysiąca chrześcijan obrządku wschodniego i katolików, pozbawionych żywności i elementarnych środków do życia, zostało zablokowanych „w straszliwych warunkach” między wojskami rządowymi a siłami rebeliantów w wielkiej wsi Jakobieh leżącej na północ od Aleppo – podała agencja prasowa Vatican Fides, wyspecjalizowana w informacjach o działalności misyjnej.

Chrześcijanie, którzy pozostali w Jakobieh, gdzie przed wojną mieszkało ich około 3 tys., nie mają żywności i elektryczności, zostali pozbawieni całego swego mienia i nie mogą opuścić swej wsi, a ich sytuację pogarsza jeszcze fala chłodów, która nadciągnęła do północnej Syrii.

Agencja Fides cytuje misjonarza, franciszkanina pracującego w Syrii: „Obawiamy się o ich życie, grozi im to, że poniosą śmierć pośród milczenia wszystkich stron”.

W Libanie przebywa już 25 tys. chrześcijańskich uchodźców z Syrii. Przed wojną domową chrześcijanie stanowili 5 proc. ludności. Byli to w większości prawosławni.

————————————————————————————————————–

Dzieci ofiarą konfliktu

Około 2500 osób zostało wcielonych do sił rządowych i rebelianckich w Republice Środkowoafrykańskiej. Tragedia jest tym większa, że liczba ta dotyczy wyłącznie dzieci.

Takie informacje zawarł w swoim oświadczeniu dla portalu internetowym Afrik.com szef UNICEFu w Bangi – podaje Agencja Fides.

Na terenie Republiki Środkowoafrykańskiej swoje działania prowadzą różne grupy rebelianckie, jednak największą z nich stanowi Sojusz Séléka, który kontroluje około 75 proc. kraju.

Aby wzmocnić swoje siły, Sojusz Rebeliantów Séléka oraz wojska rządowe rekrutują w szeregi małe dzieci. Większość z nich pochodzi ze słabszych części kraju i jest w wieku od 3 do 18 lat.

Chłopcy zmuszani są do walki, noszenia sprzętu wojskowego lub służby jako posłańcy. Przeznaczenie dziewczynek jest inne. Te, którym się poszczęściło, przygotowują posiłki, inne wykorzystywane są seksualnie.

Los tzw. dzieci ulicy jest szczególnie niepokojący, gdyż pozbawione opieki rodziców, stają się jeszcze łatwiejszym łupem dla rebeliantów.

http://www.naszdziennik.pl/swiat/20659,dzieci-ofiara-konfliktu.html