Próba zorganizowania Majdanu w Warszawie dzień 3

Trzeci dzień nieudanej próby siłowego przejęcia władzy przez PO, N., SLD i esbeków.

PIĘĆ WNIOSKÓW

To jeszcze chwilę potrwa ale o pewne wnioski można już się pokusić. Naprawdę zjednoczona strachem opozycja, od PO, Nowoczesnej przez byłych esbeków, Dukaczewskiego po SLD, TVN, Wyborczą i innych, rzuciła wszystkie siły by spróbować w grudniu siłowego przełamania sytuacji w Polsce. Nie mieli wyjścia. Krajobraz wyjściowy jest bowiem następujący: sondaże nie dają im nadziei na szybką zmianę, brak programu i codzienne skłócenie opozycji utrudnia odzyskanie poparcia, presja zagraniczna zawiodła, sprawa Trybunału się kończy, Prawo i Sprawiedliwość nie pęka i nie odpuszcza realizacji programu. W tej sytuacji próba jakiegoś krwawego przewrotu jawi się ludziom uważającym się za naturalnych zarządców Polski jedynym wyjściem. Oto najważniejsze wnioski po drugim dniu tej próby przewrotu.

1. Po raz pierwszy po 1989 roku PRZEMOC została użyta w walce politycznej nie przez skrajny ruch walczący o uwagę (Samoobrona, Palikot), ale główne partie opozycyjne, niedawno rządzące. Co ważne, ograniczała ich w atakach na posłów i dziennikarzy nie przyzwoitość, ale możliwości. Z żalem patrzyli, że tak mało mają tych bojówkarzy, nie zdobyli się na ani jedno słowo potępienia. Podrzucali rady (Michał Broniatowski z wydawanego przez niemiecki kapitał Forbesa) jak zorganizować krwawy Majdan). I trzeba powiedzieć jasno, choć ze smutkiem: to będzie miało swoje konsekwencje.

CZYTAJ: Kto chce krwawego Majdanu w Polsce? Autor instrukcji w tej sprawie przez wiele lat był członkiem Rady Nadzorczej TVN!

2. Znowu potwierdziło się jak wielka jest MEDIALNA przewaga tamtej strony. Co tu się rozwodzić – media miały być pompą z benzyną, która z ogniska robi pożar. Co gorsza, okazało się w tym momencie kryzysu, że duża część nawet tych uważanych za neutralne, a częściowo nawet te uważane za przychylne obozowi zmiany, zagrała tak jak establishment III RP sobie życzy. I tutaj napiszę wprost: kolejnego ostrzeżenia może nie być. Wyrównanie szans i chociaż zwiększenie zasobów medialnych prawej strony to dziś najważniejszy warunek przetrwania tego obozu jako zdolnego do dłuższego sprawowania władzy. Albo wywrócą ten stolik kłamstwa, albo on wywróci ich.

CZYTAJ: Internauci oburzeni NAPRAWDĘ PRYMITYWNĄ manipulacją Platformy. Jak Russia Today!

3. Na zapleczu obecnej opozycji są elementy ekstremistyczne: bojówkarze Antify, odpowiedzialni za rozliczne akty przemocy w całej Europie. Są też byli esbecy, którzy poczuli, że tym razem postkomunizm naprawdę może się skończyć. To wymaga poważnego rozeznania przez służby państwowe.

4. Obóz zmian okazał się oczywiście nieprzygotowany na tę zaplanowaną w esbeckim stylu prowokację, ale ZDOLNY DO SZYBKIEJ REAKCJI. Trudny moment nie został wykorzystany do walk frakcyjnych czy jakiś nagłych wolt, nie było pęknięć i jojczenia. Jedynym innym głosem jest zapowiedź poniedziałkowej, krytycznej wobec PiS, konferencji Kazimierza Michała Ujazdowskiego, co przyjmuję z dużym smutkiem. Nie chodzi o odmienną opinię, do której wybrany przez wyborców Prawa i Sprawiedliwości poseł do Parlamentu Europejskiego ma prawo, ale o zupełne nierozeznanie istoty wydarzeń, a zwłaszcza wybór momentu krytyki.

5. Ta próba zamachu okazała się na razie nieudana. Ale takie akcje BĘDĄ PONAWIANE. Ci ludzie nie są w stanie wytrzymać w opozycji dłużej niż rok, nie potrafią zaakceptować sytuacji w której kilka procent mediów mówi inaczej niż oni sobie życzą, gdzie służby państwowe chronią wybór Polaków, a nie zajmują się podpalaniem budek czy strzelaniem do demonstrantów by wywołać awanturę.

Jeśli ktoś miał jeszcze wątpliwości, obraz jest jasny: to jest walka w której obóz zmiany nie ma z kim pójść na kompromis. Dokładnie tak jak „Solidarność” nie mogła się dogadać z komunistami, bo istotą ich panowania była totalna dominacja. Innego modelu nie byli w stanie zaakceptować. Dzieci i wnuki tamtych działaczy, resortowe dzieci i sprzedani za pieniądze albo złamani byli działacze „Solidarność” też – jak widzimy – nie są w stanie.

CZYTAJ TEŻ: Kodziarze zaatakowali dziennikarza TVP. Jednym z napastników były wojewoda mazowiecki z PO Jacek Kozłowski

W komentarzach poniżej relacja na żywo tego co się dzieje na Majdanie.

Ojciec Tadeusz Rydzyk przestrzega: „Bardzo się obawiam, że chcą u nas zrobić Jugosławię”. I apeluje: „Módlmy się za Polskę!”

Ojciec dyrektor Tadeusz Rydzyk ocenił na antenie Radia Maryja, że w ostatnich dniach część mediów – np. TVN, Polsat i Superstacja – działałały „w sposób podjudzający, budzący negatywne emocje, wzbudzający nienawiść do większości parlamentarnej i rządu”.

To był zagrzewanie: przyjdźcie! Nie mówili tego, ale to wynikało z przekazu. Dzieje się! I takie crescendo, straszne rzeczy, ograniczenie wolności, my bronimy wolności, wolności mediów, cenzura! Czy nie ma racji redaktor Wojciech Reszczyński, że trzecie pokolenie resortowych występuje przeciwko wnukom AK-owców? Niekoniecznie wszyscy są resortowymi, ale może zostali zwiedzeni przez te media.

„To robią tzw. resortowi dziennikarze” – powiedział ojciec Dyrektor, zaznaczając:

Wszyscy jesteśmy Polakami, i trzeba, żebyśmy się dogadali. Trzeba nam merytorycznej rozmowy na argumenty, a nie argumentu siły. A teraz tu się dokonuje argument siły.

Twórca Radia Maryja ocenił: „Bardzo się obawiam, że chcą u nas zrobić Jugosławię”.

Nie tak dawno Jugosławia była pięknym krajem, w którym różne narody żyły w pokoju. I katolicy, i prawosławni, i muzułmanie. Żyli w pokoju i pięknie się rozwijali. I pewnego razu wszystko runęło. Kto do tego doprowadził, kto zrobił wojnę domową? I komuś na tym zależy, żeby Polacy sobie skoczyli do gardła. Żeby w Polsce zrobić wojnę domową.

Ojciecj dyrektor apelował do słuchaczy:

Trzeba tu rozumu. Czy chcemy wrócić do korupcji, do tego złodziejstwa, do tej nienormalności? Mówią „KOD”, Komitet Obrony Demokracji. Jakiej demokracji? To jest demokracja, co oni robią? W piątek w Sejmie była demokracja, czy to była przemoc? W demokracji dyskutuje się na argumenty.

Ojciec Dyrektor dodał:

Trzeba się zastanowić, jak to się robi, jak się buduje wojnę w poszczególnych narodach, kto to robi. I w Polsce chcą to zrobić, mówię otwartym tekstem, bo to widać bardzo jasno. To jest robione rękami wewnętrznymi, ale to to jest podsycane z zewnątrz, mają jakieś oparcie, szukają tego oparcia z zewnątrz. Bo odsunięci do władzy, bo pokazuje się, jak kradli, jak państwo nie istniało, jak sądy wyglądały, prokuratury, ile miliardów ginęło.

Ojciec Tadeusz Rydzyk ocenił, że opozycja „pastwi się” nad marszałkiem Markiem Kuchcińskim:

Nawet gdyby się pomylił… To jest marszałkiem, skoro mówi: „Proszę zejść z mównicy”, to schodzę. A później ewentualnie mówię, że to było nie w porządku, itd. Gdyby źle się uczesał, to też byłby pretekst. Jak ktoś nie ma dobrej woli, to każdy pretekst jest dobry.

Dziś słyszę relację. Jechaliśmy raze, trzy posłanki, i stanął nad nami młody kodowiec, i nam ubliżał cały czas. To robią, żebyśmy skoczyli sobie do oczu. Polacy, rodzina Radia Maryja, musimy myśleć, musimy modlić się za Polskę. Bardzo mocno, to nie żarty! Wyszedł diabeł nienawiści nad Polskę i chce nas skłócić. Cały czas. My, Polacy, uważajmy.

Ojciec dyrektor podkreślił, że wielu naszym sąsiadom zależy, by Polska była słaba, zniszczona.

„Patrzmy, kto szkodzi, trzeba się z tych ludzi modlić, bo tam działa szatan” – zakończył swoją wypowiedź redemptorysta.

wpolityce.pl

Trzeba zdać sobie sprawę z działań lewackiego terroryzmu. Instrukcje płyną z Niemiec. Trzeba powstrzymać emocje!

Luiza Dołęgowska, Fronda.pl: Czy blokowanie mównicy sejmowej przez kilka godzin ma służyć demokracji, czy może jest to techniczny wybieg opozycji, żeby zdestabilizować sytuację w kraju?

Witold Gadowski, dziennikarz śledczy, publicysta: Moim zdaniem to był test sił opozycji, lewicowej opozycji, na ile mogą liczyć na wywołanie kryzysu i obalenie rządu.  To był test. To są metody lewackiego terroryzmu, z którym mamy do czynienia od jakiegoś czasu na Zachodzie, a który właśnie śledzę, będąc teraz w Berlinie. Centrala agresywnego, lewackiego terroryzmu, ludzi uzbrojonych, którzy walczą z policją i państwem jest na Rubensstrasse i każdy może sobie zobaczyć, jak to wygląda naprawdę – wyjęty właściwie spod prawa obszar. Te właśnie metody są przenoszone do Polski, płyną z Niemiec. Instrukcje – moim zdaniem – też płyną z Niemiec, jak obalić polski rząd. I jest to typowe działanie terrorystyczne na wywołanie kryzysu, zdestabilizowanie sytuacji i rozgrzanie emocji do tego stopnia, żeby doszło do walk ulicznych. Jest to niebezpieczne dla państwa.

L. D.: Widzimy, co się w tej chwili dzieje w Warszawie, jest dość liczna grupa ludzi wspierających KOD, osoby z Nowoczesnej, z PO – demonstrujący przeciwko rządowi. Czy czekają na to, że przyjdą ludzie wspierający rząd i naszą demokrację i zacznie się ,,jatka”?

W. G.: Moim zdaniem, i z posiadanych przez nie informacji wynika, że instrukcje przenikają z Berlina i dąży się do wywołania starć, w czasie których może polać się krew. Chodzi o to, żeby polała się krew. Ci ludzie – posłowie – działają jak lewaccy terroryści – RAF Action directe, czy  Brigate Rosse – Czerwone Brygady.

Ja się tym zajmowałem i widzę teraz kalkę tamtych działań. Chodzi o rozgrzanie nastrojów i doprowadzenie do rozlewu krwi, co spowoduje, że wybuchną emocje i dojdzie do starć ulicznych.

L. D.: Czy opozycja chce przewrotu?

W. G.: Chcą obalić za wszelką cenę legalny rząd. Do tego otrzymali teraz bardzo mocne wsparcie od byłych funkcjonariuszy bezpieki wojskowej i cywilnej, którzy są żywotnie zainteresowani tym, żeby jak najszybciej obalić rząd, więc zostali wzmocnieni. Czują się silni, mają poparcie z zagranicy i chcą po prostu doprowadzić do przewrotu.

L. D.: Jak pan uważa, co w tej sytuacji powinni robić patrioci, ludzie którzy są za wolną Polską, którzy chcieliby wesprzeć polski rząd?

W. G.: Należy opanować emocje i stosować procedury prawa, ale bez szczególnego rygoryzmu i brutalności. Bo im właśnie chodzi o wybuch brutalności i emocji. Tutaj należy stosować spokojnie i rozważnie obowiązujące przepisy prawa. Nie można reagować agresywnie, nie można reagować też dramatycznie na to, co się dzieje, bo właśnie o to im chodzi. Ci ludzie chcą doprowadzić do tego, że ktoś zginie i nie będą czuć odpowiedzialności za to, że ktoś poniesie śmierć, czy zostanie okaleczony.

L. D.: Wczoraj w nocy, po demonstracjach pod hotelem sejmowym miał miejsce fizyczny atak i lżenie pani poseł prof. Krystyny Pawłowicz, ,,obrońcy demokracji” wykrzykiwali obelgi, rzucali butelkami. Jak Pan to ocenia?

W. G.: Terroryzmem zajmuję się już kilkadziesiąt lat, zajmowałem sie lewackim terroryzmem bardzo dogłębnie, prowadziłem wywiady z lewackim terrorystami takimi m. in. jak Astrid Proll czy Peter Jurgen Bock i dziś mogę powiedzieć, na podstawie wiedzy, która posiadam: to są metody lewackiego terroryzmu i to jest terroryzm.

L. D.: Co w tej sytuacji powinien zrobić rząd, Pana zdaniem?

W. G.: W tym momencie rząd powinien stosować procedury prawa, ale opracować plan kryzysowy na wypadek wybuchu lewackich, terrorystycznych działań na większą skalę. Dlatego, że lewaccy, wyszkoleni aktywiści przenikają do Polski i są wraz z byłymi oficerami bezpieki bardzo groźnymi rozsadnikami takiego terroryzmu.

To jest bunt – terrorystyczny bunt przeciwko państwu i należy przede wszystkim uświadomić obywatelom skalę zagrożenia i uświadomić obywatelom, że jest to działanie, mające na celu obalenie legalnego rządu i oddanie Polski pod całkowity zarząd Niemiec. Przed tym ostrzegają także działacze opozycji niemieckiej, z którym rozmawiam w tej chwili w Berlinie.

Oni wszyscy mówią, że widzą w tym, co się dzieje w Polsce akcję zorganizowaną, mającą na celu zdestabilizowanie sytuacji w naszym kraju i wywołanie terrorystycznych zamieszek.

Doradzam brak emocji, brak gwałtowności, brak brutalności, konsekwentne stosowanie prawa – niech prokuratura się tym zajmuje, a nie politycy.

Dziękuję za rozmowę

Fronda.pl

Zagadka Karola Wojtyły cz.4

Co  sanktuarium  leżące w  Bośni   i  Hercegowinie mogło  mieć  wspólnego z rzekomym  cudem  z Krakowa,  powiązanym  w jakiś  sposób  z papieżem  Janem Pawłem II?

Byłem zatem wdzięczny znajomemu  księdzu,  że  chciał  mnie  zabrać  na  objawienie   do  Marii,   jednak   podróż   do  Medziugorja  w towarzystwie  duchownego  łączyła  się  dla  mnie  ze  sporym  wysiłkiem, bo nie sposób wtedy rozmawiać otwarcie.  W trakcie  podróży  mój  towarzysz  z rzymskiej  parafii  przygotowywał  się  wewnątrz  nie  na spotkanie  z Mariją  Pavlović -Lunetti,  często  się  modląc.  Był  bardzo  przejęty  myślą, że oto będzie obecny w czasie objawienia  Matki  Boskiej.  Świadomość,  że  będzie się modlił w tym są mym pomieszczeniu, w którym ukaże się, a nawet przemówi  nieogarniona istota,  Maryja,  wprawiał  go  w nastrój  głębokiego  uduchowienia  i radosnego  oczekiwania.
Za każdym  razem,  teraz  kiedy  zjeżdżam  ze wzgórz do miasteczka, nie potrafię  powstrzymać  się  od  pytania,  czy  naprawdę   ten   ogromny   religijny   przemysł  pod nazwą  Medziugorje  opiera  się  tylko na  uporczywie   podtrzymywanym   kłamstwie. Przecież gdyby nie szóstka „Widzących”   dzieci,   Medziugorje   byłoby   zwyczajną,  ubogą  wioseczką  usytuowaną  dosyć   pechowo   w  spornej   strefie   pomiędzy Chorwacją  a Bośnią  i Hercegowiną.  Tymczasem   Vicka   Ivanković,    Ivan Dragićević,   Marija   Pavlović -Lunetti,   Jakov Čolo, Ivanka Ivankowić -Elez  i Mirjana Dragićević -Soldo,  dzięki  swoim  niezliczonym   wizjom,   przyczynili   się   do  powstania  w tym  miejscu  gigantycznego  centrum  kultu  religijnego.  Władze  bośniackie  szacują,   że   każdego   roku   przyjeżdża   tu  od  półtora   do  dwóch   milionów   pielgrzymów.  Wyrosły  więc  w Medziugorju  setki  sklepików  z pamiątkami,  dziesiątki  restauracji,  barów  i hoteli.  W miejscu,  gdzie  poza kościołem  parafialnym  były  tylko  ruiny,  powstał   nowoczesny   ośrodek   turystyczny  obracający   milionami   euro.   Medziugorje  stało  się  znaczącym  czynnikiem  gospodarczym.   Przechodząc   obok   tysięcy   figurek  Matki  Boskiej,  stoisk  z napojami  i postmodernistycznych  luksusowych  kawiarni,  zadaję   sobie   pytanie,   czy   to   wszystko   naprawdę  ma  coś  wspólnego  z  faktem,  że  Maryja  upodobała  sobie  właśnie  to  miejsce, by ukazywać się tu raz za razem?
Willa Marii Pavlović-Lunetti  znajduje  się  przy wyjeździe  z Medziugorja,  a jej okna   wychodzą   na  wzgórze,   na  którym  w roku 1981 ukazała się jej Matka Boska.  Za  wielką   metalową   bramą   zaopatrzoną  w kamerę  rozciąga  się  ogromny  parking, na  którym   bez   trudu   pomieściłoby   się  mnóstwo   autokarów,   jednak   zazwyczaj  parkują   tu   samochody   gości.   Po  lewej  stronie  widać  kaplicę,  w której  Marija  doznaje   kolejnego   objawienia.   Z  prawej  strony  stoi  imponująca  rozmiarami  willa,  wzniesiona z typowych  dla  tego  regionu  kamieni.  Marija  jest  bardzo  gościnna,  razem   z  pomocnicami   przygotowuje   dla  uczestników   objawień   przekąski,   ciasta,  colę  czy  soki.  Jest  pogodną,  szczupłą  blondynką   średniego   wzrostu.   W  ogrodzie  przed domem  bawi  się  czwórka  jej dzieci. Przybyłych gości wita też jej mąż,  z  którym   mieszka   w  Moncy   we   Włoszech. Przyglądałem się jej, jak krząta się  w  kuchni,  jak  co  rusz  zanosi  gościom  do pokoju  kolejne  tace  z przekąskami.  Ma  taką  szczerą  i otwartą  twarz.
Czy  ta  kobieta  była by  w  stanie  od  1981  roku  odgrywać  przed całym  światem  komedię,  która  ściągałaby  co  roku  na kosztowną  pielgrzymkę  do Medziugorja  miliony  wiernych?  Może  tylko  jej  się  zdawało, że  słyszy  Matkę  Bożą,  albo  wmówiła  sobie te  objawienia,  może  był  to  rodzaj  autosugestii?  Znam  wiele  osób  twierdzących,  że  problem   Medziugorja   polega   wyłącznie  na  tym,   że   „Widzący”   są   nad wrażliwi  i przez  trzydzieści  lat  wmawiają  sobie  kolejne   objawienia.   Jednak   czy   sześć   osób  może  jednocześnie  ulec  tej  samej  autosugestii?  Czy  tylko  udają  ekstazę,  czy  może  naprawdę   ukazuje   im   się   Matka   Boska?
W  postawie   Marii   nie   dostrzegłem   ani  krzty  przebiegłości  czy  zakłamania.  Wydała  mi  się  całkowicie  szczera.  Siedzieliśmy  w tym  odrobinę  mrocznym  pokoju,  jedliśmy ciasto, aż nadszedł czas. Kaplica była  wyposażona  w  mnóstwo   urządzeń   technicznych,  za konsolą  siedział  moderator  radiowy,  mała  grupka  grała  na gitarach,  objawienie  miało  być  rejestrowane  przez  Radio  Maria,  które  transmitowało  orędzia  na cały  świat.   Rozgłośnia   powstała   w  1983   roku  w  Arcel lasco   d’Erba   nie opodal   Como  i dziś  ze  słuchaczami  w liczbie  1,6  miliona (dane  z roku  2009)  należy  do jednych  z najpopularniejszych  radiostacji  we  Włoszech.   Jednak   wewnątrz   Kościoła   opinie  na  temat   tego   skrajnie   konserwatywnego  radia  są  dosyć  podzielone.
Wszyscy  zebrani  w  kaplicy  uklękli  do modlitwy.  W tym  czasie  moderator  informował  wiernych,  że  słuchają  transmisji  na  żywo   z  domu,   gdzie   Marija   Pavlović –Lunetti  czeka  właśnie  na objawienie  Matki  Boskiej.  Tym,  co  zdumiewa  w  owych  objawieniach  w Medziugorju,  jest  fakt,  że
Maryja    ukazuje    się    zawsze    nie    tylko  w określonym  dniu,  ale  i o określonej  porze.  Uroczysta  godzina wybiła  o 17.00,  Marija   stanęła   przed  ołtarzem   i  popatrzyła  w lewą  stronę.  Modliła  się  i głośno  śpiewała.  W pewnym  momencie  któryś  z księży  dał  znak  i zapadła  cisza.  Marija  rozejrzała
się   dookoła   niepewnym   wzrokiem,   popatrzyła  w głąb  pomieszczenia,  a potem  coś  się  z nią  stało.  Patrzyła  dokładnie  w jedno  miejsce  w kaplicy,  w którym  nie  było  widać  absolutnie  nic,  jej  twarz  rozjaśniła  się,  wyrażając  jakąś  niezmierną  radość.  Znałem  fascynujące  studium  tego  fenomenu  opracowane   na  fakultecie   medycznym   w  Montpellier w roku 1984. W dniu, w którym cała  szóstka  „Widzących”  miała  mieć  kolejne  objawienie,  badacze  zebrali  ich  w jednym  pomieszczeniu.  W ten   sposób   dowiedziono,  że  stało  się  coś  niesamowitego,  wszyscy  „Widzący”   patrzyli   bowiem   na  ten   sam  punkt  w pomieszczeniu,  jak  gdyby  coś  tam  widzieli.  Czy  zatem  w tej  chwili  Marija  widziała   w  kaplicy   coś   nadprzyrodzonego?
A może tylko tak jej się wydawało? Czy byłem  świadkiem  cudu,  czy  znajdowałem  się
w pomieszczeniu,  w którym  w tym  samym  czasie   przebywała   Matka   Boża,   która  wszak  większość  swojego  ziemskiego  życia   spędziła   w  Nazarecie?   Może   jednak  Marija   Pavlović   odgrywała   tylko   jakiś  spektakl?  Tego  nie  wiem.
Dziesięć  minut  później  było  po wszystkim.   Marija   przeżegnała   się   i  dosłownie  pognała   do  pomieszczenia   obok,   gdzie  słowo  po słowie  spisała  wszystko,  co  jakoby  przekazała  jej  Matka  Boska.  Wróciła  potem  z karteczką  w ręku  i obwieściła  to  z dumą,  akcentując  każde  słowo.  Przesłanie  dotyczyło  przede  wszystkim  tego,  by nie ustawać w modlitwie.
Po objawieniu  w kaplicy  Marija  pośpieszyła   do  kościoła   w  Medziugorju,  na Mszę Świętą, gdzie zebrały się już tłumy   wiernych,   którym   powtarzała   treść  nowego  orędzia.  Udało  mi  się  porozmawiać z nią przez moment.

– Czy mogę cię o coś  zapytać?

– Oczywiście.

– Czy  wiesz  coś   na  temat   cudu   Bożego   miłosierdzia,  jaki   miał   miejsce   tutaj,   w  Medziugorju?
– No  pewnie.  Chodzi  o kościółek  w Surmanci,  niedaleko. Podziękowałem   i  nie   zatrzymywałem
jej  dłużej.  Mój  towarzysz  wolał  jechać  z  Mariją,   wziąłem   więc   nasz   samochód  i  ruszyłem   sam   do  Surmanci,   leżącego  w gminie  Medziugorje,  w nadziei  że  znajdę tam wreszcie to, czego szukam.
Kiedy dotarłem na miejsce  około  godziny  18,  kościół  był  jeszcze  otwarty.
Usiadłem  w ławce  i rozejrzałem  się  wokół.
Co  wspólnego  ma  ten  kościółek  z owym  Żydem  z Krakowa,  który  opowiadał  o cudzie,  i dlaczego  tamten  polski  ksiądz  był  tak   przerażony,   że   nazwę   „Medziugorje”  napisał  na karteczce  ukradkiem?

W końcu  zobaczyłem:   wisiał   tu   słynny   już   obraz  z podpisem  „Jezu,  ufam  Tobie”,  przedstawiający   Jezusa   z  Nazaretu   według   wizji  siostry  Faustyny.

Jak  i dlaczego  ten  obraz  trafił  jednak  do Medziugorja?
Wstałem   i  podszedłem   bliżej,   by   dokładniej  się  mu  przyjrzeć.  Niespodziewanie obok mnie pojawił się starszy ksiądz.
Modlił się przez chwilę cicho przed obrazem,  potem  popatrzył  na mnie  i odezwał się  po bośniacku.  Kiedy  się  zorientował,  że  go  nie  rozumiem,  powiedział  po włosku,  że  chciałby  już  zamknąć  kościół.

– Czy mogę o coś zapytać?

CDN

Ciąg dalszy nastąpi