Powołany – Film na czasy ostateczne

Świetny film dający wiele odpowiedzi na trudne pytania. Podsyłajcie dla niewierzących

Ten dokument fabularyzowany przedstawiający wizytę księdza w domu zamożnej rodziny. Podczas rozmowy kapłan opowiada 7 spektakularnych oraz prawdziwych historii przemian wśród ludzi.

W ciągu tygodnia odnotowano 841 tys. wejść

Nie zmarnować

Do siedzącego przy śniadaniu w szpitalnej stołówce Centrum Onkologii zamyślonego księdza podszedł mocno wychudzony chłopak w kraciastej piżamie ze swoim skromnym posiłkiem na tacy:
– Można się do księdza dosiąść?

– Jasne – przytaknął jakby nadal nieobecny facet w koloratce.
– Ksiądz tutaj to do kogoś, czy ze sobą?
– kontynuował pytania chłopak.
– Ze sobą, ale to początek drogi – odpowiedział ksiądz wciągając się w rozmowę.

Z lekarzem już wiemy, że jest, ale nie wiemy z jakiej grupy i w jakim stopniu rozwoju.
– Ksiądz się nie martwi – uśmiechnął się chłopak – Niech ksiądz żyje najzwyczajniej normalnie jak dotąd.
– A czy teraz ja mogę ci za dać pytanie?
– zwrócił się z badawczym wzrokiem ksiądz, który był pewien, że siedzący przed nim łysy młodzieniec przypominający bardziej cień człowieka o niemal trupim wyglądzie skóry musi być onkologicznym pacjentem dość długo.
– Niech ksiądz pyta. Powiem jak na spowiedzi – roześmiał się chłopak.
Ksiądz dość niepewnie jakby wiedział, że o pewne rzeczy nie wypada wypytywać mimo wszystko zapytał przyciszonym głosem:
– Jesteś młody, bardzo młody i tak bardzo chory. Nie masz o to żalu? Żalu do Boga? Żalu do świata? Żalu do losu?
– Proszę Księdza, mam obecnie 21 lat i choruję na raka od 16 roku życia

– zaczął odpowiadać młodzieniec, jakby przygotowany na to pytanie

– I nic lepszego nie mogło mi się przytrafić. Jak miałem 14 lat mój tata wyprowadził się do młodszej kobietki niż mama. Moje gimnazjum – szkoda gadać – myślałem, że tak mało zgranej społeczności szkolnej nie ma na świecie. A ja? Wypieszczony jedynak. Spadochroniarz z podstawówki.

Taki typowy gnojek bez ambicji, bez chęci do nauki i bez chęci do pobożnego życia. Właściwie bez chęci do normalnego życia. Proszę mi wierzyć księże, że mimo bierzmowania wcale mi też nie było z Panem Bogiem po drodze.
I przyszła zmiana. Kiedy zachorowałem rodzice umówili się, że będą mnie odwiedzać w klinice naprzemiennie, aby nawet się nie spotkać na szpitalnym korytarzu, ale ekonomia wzięła górę i tata

zaproponował, że skoro codziennie do mnie przyjeżdża, to może zabierać matkę po drodze. Po jednym z powrotów ode mnie tata wysadzając mamę pod blokiem zapytał czy może wrócić. Wrócił. I tak już zostało. Po roku urodził mi się braciszek, a lekarz zgodził się na przepustkę, abym został chrzestnym. Wiem, że nie zdążę założyć własnej rodziny, ale mam już dzieciaka jak swojego i do tego brata! I mogę się cieszyć z jego rozwoju, śledzić jak rośnie i jakie robi postępy.

I jestem przekonany, że jak mnie już nie będzie, to będzie komu jeździć na mojej deskorolce, a rodzice na starość nie zostaną sami. A w gimnazjum z powodu mojej choroby najpierw zintegrowała się moja

klasa, a wkrótce cała szkoła…

Bal charytatywny jeden, drugi… Rozgrywki sportowe… Aukcje przedmiotów i autografów jakiś sławnych ludzi, którzy pewnie mnie nie znają… Mi już żadna kasa nic nie pomoże, a oni tak się rozkręcili, że chcą dalej wspólnie działać.
Proszę księdza – zawsze chciałem mieć tatuaż na łydce, ale matka twierdziła, że to gadżet kryminalistów. I niech Ksiądz spojrzy jaka plecionka. Gdybym nie zachorował mógłbym sobie ją z głowy wybić młotkiem.
I chyba najważniejsze: uważam, że jest ogromnym przywilejem wiedzieć, że miesiące, tygodnie i dni się kończą.

I w pewnym momencie okazało się, że jestem taki uprzywilejowany, że już nic nie da się zrobić.
Po pierwsze – swoje dni przestałem marnować na głupoty, na kłótnie, na uprzykrzanie życia innym. W miarę możliwości naprawiłem wyrządzone szkody i napisałem kilka listów do ludzi, których skrzywdziłem – w tym do mojej wychowawczyni.
Po drugie – rozdysponowałem też swoje rzeczy i nagrałem komórką kilka godzin monologu z myślą o moim braciszku. Jestem też przygotowany na spotkanie z Bogiem odnawiając życie sakramentalne

i zaprzyjaźniając się z Matką Bożą przez codzienny różaniec póki sił mi starczy.
Proszę księdza – aż trudno w to uwierzyć, ale ten mój nowotwór przyniósł w życiu tyle dobra. Nie trzeba bać się śmierci. Trzeba bać się zmarnować swoje życie.
* Mi chał zmarł w niespełna 4 miesiące po naszej rozmowie – w Święto Matki Bożej Różańcowej – 7 pażdziernika.

Źródło : Echo Medjugorje

Mocne świadectwo z Medjugorje

Gisella Cardia – Widząca z Trevignano teraz jest w Polsce

Pierwsze spotkanie

Drugie spotkanie

Co mówi Bóg o sobie – wywiad

Cierpienia przyjdą ze Wschodu

Proklamacja Prezydenta Trumpa: Ogłoszenie Narodowego Dnia Nienaruszalności Życia Ludzkiego 2021 r

„Każde ludzkie życie jest darem dla świata. Każdy człowiek, urodzony czy nienarodzony, młody czy stary, zdrowy czy chory, jest stworzony na święty obraz Boga. Wszechmocny Stwórca daje każdej osobie niepowtarzalne talenty, piękne sny i wielkie przeznaczenie. W Narodowym Dniu Nienaruszalności Życia Człowieka świętujemy cud ludzkiej egzystencji i odnawiamy naszą determinację w budowaniu kultury życia, w której wszyscy w każdym wieku są chronieni, cenieni i szanowani.

Od pierwszego dnia urzędowania podejmowałem historyczne kroki w celu ochrony życia niewinnych w kraju i za granicą. Przywróciłem i wzmocniłem politykę prezydenta Ronalda Reagana w Mexico City, uchwaliłem przełomową zasadę ochrony życia w celu uregulowania wykorzystania pieniędzy podatników z tytułu 10 i podjąłem działania w celu ochrony praw sumienia lekarzy, pielęgniarek i organizacji jak  „Siostry Ubogich”. Mój rząd chronił ważną rolę adopcji opartej na wierze. W ONZ dałem jasno do zrozumienia, że ​​globalni biurokraci nie mają prawa atakować suwerenności narodów, które chronią niewinne życie.

Przywrócenie kultury szacunku dla świętości życia jako narodu ma fundamentalne znaczenie dla rozwiązania najpilniejszych problemów naszego kraju. Kiedy każdą osobę traktuje się jak ukochane dziecko Boże, jednostki mogą osiągnąć swój pełny potencjał, społeczności będą się rozwijać, a Ameryka stanie się miejscem jeszcze większej nadziei i wolności. Dlatego moim wielkim przywilejem było bycie pierwszym prezydentem w historii, który wziął udział w Marszu dla Życia i to motywuje moje działania mające na celu poprawę systemu adopcji i opieki zastępczej w naszym kraju, zapewnienie większych funduszy na badania nad zespołem Downa i rozwój zdrowia usługi dla samotnych matek. W ciągu ostatnich 4 lat wyznaczyłem ponad 200 sędziów federalnych, którzy stosują zapisaną Konstytucję, w tym trzech sędziów Sądu Najwyższego – Neila Gorsucha, Bretta Kavanaugha i Amy Coney Barrett.Zwiększyłam również ulgę podatkową na dzieci, aby matki były wspierane finansowo, gdy podejmują się szlachetnego zadania wychowania silnych i zdrowych dzieci. Niedawno podpisałem rozporządzenie wykonawcze w sprawie ochrony wrażliwych noworodków i niemowląt, które bronią prawdy, że każde nowo narodzone dziecko ma takie same prawa jak wszystkie inne osoby do otrzymywania opieki ratującej życie.

Stany Zjednoczone to wspaniały przykład praw człowieka na świecie. Jednak niektórzy w Waszyngtonie walczą o utrzymanie Stanów Zjednoczonych wśród niewielkiej garstki narodów – w tym Korei Północnej i Chin – które pozwalają na aborcje elekcyjne po 20 tygodniach. Dołączam do niezliczonych osób, które uważają, że jest to moralnie i fundamentalnie złe, a dziś ponawiam apel do Kongresu o przyjęcie przepisów zakazujących późnej aborcji.

 Od samego początku moja administracja była zaangażowana w podnoszenie poziomu życia każdego Amerykanina, a zaczyna się to od ochrony praw najsłabszych w naszym społeczeństwie – nienarodzonych. W Narodowym Dniu Świętości Życia Człowieka obiecujemy, że nadal będziemy przemawiać w imieniu tych, którzy nie mają głosu. Ślubujemy celebrować i wspierać każdą bohaterską matkę, która wybiera życie. Postanawiamy bronić życia każdego niewinnego i nienarodzonego dziecka, z którego każde może wnieść niewiarygodną miłość, radość, piękno i łaskę do naszego Narodu i całego świata.

W ZWIĄZKU Z TYM JA DONALD J. TRUMP, Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki, na mocy upoważnienia przyznanego mi przez Konstytucję i ustawy Stanów Zjednoczonych, niniejszym ogłaszam 22 stycznia 2021 r. Narodowym Dniem Nietykalności Życia Ludzkiego. Dziś wzywam Kongres, aby przyłączył się do mnie w ochronie i obronie godności całego życia ludzkiego, także tych, którzy jeszcze się nie narodzili. Wzywam Amerykanów do dalszej opieki nad kobietami z nieoczekiwaną ciążą i do zapewnienia bardziej znaczącego wsparcia w zakresie adopcji i opieki zastępczej, aby każde dziecko mogło mieć kochające domy. I na koniec proszę każdego obywatela tego wielkiego narodu, aby posłuchał dźwięku ciszy stworzonej przez pokolenie, które straciliśmy,a potem mówić głośno w imieniu wszystkich dotkniętych aborcją, zarówno widzialnych, jak i niewidzialnych.

W ODNIESIENIU, składam podpis siedemnastego stycznia roku Pańskiego dwa tysiące dwudziestego pierwszego, w dwieście czterdziestej piątej rocznicy niepodległości Stanów Zjednoczonych Ameryki.
DONALD J. TRUMP ”