Zastrzeżenie – wszystko jasne

Królowo Pokoju ratuj nas

Drugie przyjście Jezusa Chrystusa jest teraz bardzo, bardzo blisko!

Radujcie się! Pan jest blisko. (List do Filipian 4: 4,6)

Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się!  Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem!

        Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy.  Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i  oznajmi wam rzeczy przyszłe.  On Mnie otoczy chwałą,  ponieważ z  mojego  weźmie i  wam objawi.   Wszystko, co ma  Ojciec,  jest  moje.  Dlatego  powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.(Jana 16:13-15)

Świat zostanie odmieniony, począwszy od nowej wiosny w Kościele.

Benedykt XVI pisze w liście do kapłanów na Rok kapłański 2009-2010.

W kontekście duchowości karmiącej się praktyką rad ewangelicznych cieszę się, że mogę skierować do kapłanów, w tym dedykowanym im roku szczególną zachętę: by potrafili pojąć nową wiosnę, którą Duch rozbudza w naszych dniach w Kościele,  nie na poślednim miejscu poprzez nowe ruchy kościelne i nowe wspólnoty. „Duch jest różnorodny w swoich darach…Tchnie tam gdzie chce. Czyni to nieoczekiwanie, w miejscach nieoczekiwanych i w formach wcześniej niewyobrażalnych… ale ukazuje nam także, że działa On mając na względzie jedno Ciało i że działa w jedności jedynego Ciała”. Pod tym względem ważna jest wskazówka dekretu Presbyterorum ordinis: „Badając duchy, czy pochodzą od Boga, (kapłani) niech w duchu wiary odkrywają różnorodne charyzmaty świeckich, zarówno małe jak i wielkie, niech je z radością uznają, z troskliwością popierają”. Dary takie, które popychają wielu do doskonalszego życia duchowego mogą przynieść korzyść nie tylko wiernym świeckim, ale i samym szafarzom. Z komunii między kapłanami a charyzmatami może rzeczywiście wypływać „cenny impuls do odnowionego zaangażowania Kościoła w głoszenie Ewangelii nadziei i miłości i dawanie jej świadectwa we wszystkich zakątkach świata”

Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście.  Oto dom wasz [tylko] dla was pozostanie. Albowiem powiadam wam, nie ujrzycie Mnie, aż <nadejdzie czas, gdy> powiecie: Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie ( Łk, 13:34,35)

Dopuszczę, aby były zniszczone klasztory i kościoły

Z Dzienniczka siostry Faustyny

Pod koniec drogi krzyżowej, którą odprawiałam, zaczął się skarzyć Pan Jezus na dusze zakonne i kapłańskie, na brak miłości u dusz wybranych. – dopuszczę, aby były zniszczone klasztory i kościoły. Odpowiedziałam: Jezu, przecież tyle dusz Cię wychwala w klasztorach. Odpowiedział Pan: – ta chwała rani Serce Moje, bo miłość jest wygnana z klasztorów. Dusze bez miłości i poświęcenia, dusze pełne egoizmu i samolubstwa, dusze pyszne i zarozumiałe, dusze pełne przewrotności i obłudy, dusze letnie, które mają zaledwie tyle ciepła, aby się same przy życiu utrzymać. Serce Moje znieść tego nie może. Wszystkie łaski Moje, które codziennie na nich zlewam, spływają jak po skale. Znieść ich nie mogę, bo są ani dobrzy ani źli. Na to powołałem klasztory, aby przez nie uświęcać świat, z których ma wybuchać silny plomień miłości i ofiary. A jeżeli się nie nawrócą i nie zapalą pierwotną miłością, podam ich w zagładę świata tego.

Jakżesz zasiędą na przyobiecanej stolicy sądzenia świata, gdy winy ich cięższe są niżeli świata, ani pokuty, ani zadośćuczynienia… ach, serce, któreś Mnie przyjęło rankiem, w południe pałasz nienawiścią przeciw Mnie pod najrozmaitszymi postaciami. Ach, serce przeze mnie szczególnie wybrane, czy na to, abyś Mi więcej zadawało cierpień? – wielkie grzechy świata są zranieniem serca Mego jakby z wierzchu, ale grzechy duszy wybranej przeszywają Serce Moje na wskroś… (dz.1702)

Kiedy chciałam się wstawiać za nimi, nic nie mogłam znaleźć na ich usprawiedliwienie, a nie mogąc nic ani pomysleć w danej chwili ku ich obronie, ból mi ścisnął serce moje i płakałam gorzko. Wtem spojrzał się łaskawie Pan i pocieszył mnie tymi słowy: – Nie płacz, jest jeszcze wielka liczba dusz, ktore mnie kochają bardzo, ale Serce moje pragnie być od wszystkich kochane, a że miłość moja jest wielka, dlatego im grożę i karzę. (dz.1703)

Całodobowa Adoracja z Kościoła NM Panny z Irlandii:

Kliknij w obrazek a następnie powiększ na cały ekran i Adoruj Pana Jezusa