Aktor James Caviezel mówi, ,ze gdyby nie Medziugorje, nigdy nie zagrałby Chrystusa w „Pasji”.

W lutym 2010 r., James Caviezel odbył swoją szóstą pielgrzymkę do Medziugorja, a potem udał się do Wiednia, gdzie udzielił wywiadu Christian Stelzer dla magazynu Oase des Friedens. Poniższy tekst pochodzi z tłumaczenia chorwackiego, opublikowanego w najnowszym wydaniu magazynu parafii Medjugorje, Glasnik mira.
• Jim, możesz nam powiedzieć, w jaki sposób dowiedziałeś się o Medziugorju?
Moja żona pojechała do Medjugorje, kiedy ja byłem w Irlandii, filmując „Monte Cristo”. Nie wszystko układało się dobrze, mimo że pracowałem siedem dni w tygodniu. Pewnego dnia zadzwoniła do mnie, byłem w stanie zauważyć zmianę w jej głosie. Zaczęła mówić o Medziugorju i że jeden z wizjonerów miał właśnie przyjechać do Irlandii. Przerwałem jej mówiąc: „Słuchaj, ja mam naprawdę poważne rzeczy do robienia. Teraz nie jestem w stanie, nie mam czasu na żadnych wizjonerów. „Poza tym, myślałem, że jako katolik nie muszę akceptować żadnego Lourdes czy Fatimy czy Medjugorje. Tak właśnie myślałem. Pamiętam, że w katolickiej szkole do której kiedyś chodziłam, kiedy dowiedzieliśmy się o Medziugorju byliśmy bardzo pod wrażeniem, ale wkrótce okazało się, że miejscowy biskup był przeciw i uznał objawienia za fałszywe, tak więc straciliśmy nasze zainteresowanie natychmiast.
Wizjoner Ivan Dragićević przybył do Irlandii, i wiedziałem od razu, że nie będę miał dla niego czasu, ponieważ musiałem cały czas pracować. Pewnego dnia mój partner filmowy Jim Harris nie czuł się dobrze, więc dostałem dzień wolny, tak więc mogłem uczestniczyć w widzeniu. Stałem na samym końcu wypełnionego kościoła, i nie byłem pewien, co się tam działo. Ale kiedy człowiek siedzący na wózku obok mnie upadł na kolana w czasie objawienia, byłem głęboko poruszony. Myślałem, ten niepełnosprawny człowiek, pomimo wszystkich swoich cierpień, upadł na kolana na zimną, kamienną podłogę i się modli! Dziś wiem, tylko Bóg mógł mnie tak dobrze znać. On wiedział, gdzie dokładnie potrzebował dotknąć mnie, by zwrócić moją uwagę!
Mimo że może to zabrzmieć dziwnie, w najbliższą niedzielę, miałem następny dzień wolny i byłem w stanie spotkać się z Ivanem, co było specjalnym życzeniem mojej żony. Podczas objawienia klęczałem blisko niego i powiedziałem sobie w sercu: „Dobra, jestem tutaj. Jestem gotów. Zrób ze mną co chcesz. „W tym samym momencie poczułem, jak coś mnie wypełniło. Było to bardzo zwyczajne, a jednak wyjątkowe. Kiedy wstałem, łzy płynęły mi po policzkach i zaczęłam płakać z całego mojego serca.
Ivan powiedział do mnie: „Jim. Człowiek zawsze znajduje czas na to, co kocha. Jeśli ktoś, kto nie ma czasu znajduje dziewczynę i zakochuje się w niej, będzie on zawsze w stanie znaleźć dla niej czas. Ludzie nie mają czasu dla Boga, bo Go nie kochają. „I kontynuował:” Bóg wzywa was do modlitwy sercem. ”
Zapytałem go: „Jak mam to zrobić?”
„Zacząć się modlić,” odparł. W tym momencie drzwi do mojego serca zostały otwarte. Nie mogłem nawet marzyć, że było to możliwe. Poszliśmy do restauracji i muszę przyznać, że wino i jedzenie nigdy nie było takie smaczne jak tej szczególnej nocy.
Coś zaczęło się we mnie zmieniać. Moja żona w przeszłości wiele razy chciała mnie nauczyć, jak się modlić na różańcu, ale ja nigdy nie chciałem. Teraz chciałem się modlić, ale nie wiedziałem dokładnie jak to zrobić. Po prostu czułem, że moje serce zostało otwarte. Pewnego ranka, jak jechałem do pracy, powiedziałem do kierowcy, który codziennie zawoził mnie na plan filmowy, „Nie wiem, co sobie pomyślisz, ale chciałbym zacząć modlić się na różańcu.” Dla mojego zdumienia, on po prostu odpowiedział: „Dobrze, módlmy się.”
W ciepłym świetle miłości, które czułem w sobie, byłem w stanie dokładnie zrozumieć gdzie naprawdę się znajdowałem, ile miałem pokus, jak się miały moje uczucia, jaki jestem słaby, i jak rygorystycznie sądziłem innych ludzi.
• Kiedy przyjechałeś do Medziugorja po raz pierwszy?
Kiedy filmowanie zostało zakończone, a było to na Malcie, postanowiłem pojechać do Medziugorja. Kiedy miałem 20 lat, wewnętrzny głos mówił do mnie, że powinienem był zostać aktorem. Kiedy rozmawiałem o tym z moim ojcem, mawiał: „Jeśli Bóg chce coś od Ciebie to to, abyś został księdzem. Dlaczego miałby chcieć, abyś został aktorem? „Nie rozumiałem tego w tamtym czasie.
Ponownie, zadawałem sobie to samo pytanie, Czy Bóg chce, żebym został aktorem, bym zarabiał dużo pieniędzy i stał się bogatym? Byłem świadomy braku równowagi w świecie między tymi, którzy mają dużo i tymi, którym ledwo starcza na przeżycie, i wiedziałem, że to nie było to, czego Bóg chciał. Czy to ja miałem dokonać wyboru posiadania bogactwa, które nie zapewnia trwałego szczęścia, czy służyć Bogu, który chce poprowadzić moje życie?
W tym czasie, Medjugorje przypominało mi Betlejem, i pomyślałem, tak jak Jezus urodził się w małej miejscowości, w ten sam sposób, Matka Boga pojawia się w biednej wiosce pomiędzy wzgórzami. Te cztery dni, które spędziłem w Medziugorju w tamtym czasie, były moim punktem zwrotnym. Na samym początku, byłem ciągle jeszcze zaskoczony, jak wiele ludzie modli się w Medziugorju. Wszystko przypominało mi obóz koszykówki. Tam nie gra się tylko jednego meczu dziennie, ale cały dzień non stop. Tak samo jak w szkole, gdzie nie czyta się tylko raz dziennie, ale zawsze, bez przerwy. W tych pierwszych dniach w Medziugorju czułem wewnętrzny niepokój kiedy się modliłem, bo nie byłem przyzwyczajony modlić się tak dużo, i prosiłem Boga, aby mi pomógł. Po czterech dniach jedyne co chciałem robić, to modlić się. Zawsze kiedy się modliłem czułem się połączony z Bogiem. Było to doświadczenie, którego chciałbym życzyć każdemu katolikowi! Może jako dziecko, czułem coś podobnego, ale o tym zapomniałam. Teraz zostało mi to dane raz jeszcze.
To samo doświadczenie kontynuowałem w domu. W naszej rodzinie przeżywamy sakramenty razem. Kiedy odwozimy dzieci do szkoły, modlimy się razem na różańcu. Czasami, kiedy ja nie zaczynam modlitwy, mój syn zaczyna pierwszy.
Kiedy przyjechałem do Medziugorja po raz drugi, spodziewałem się ponownie tych pierwszych doświadczeń, ale było inaczej. Jednego dnia po lanchu, kilkoro pielgrzymów zaprosiło mnie by iść z nimi odwiedzić ks. Jozo Zovko w Sirokim Brijegu. Było to również pragnieniem mojej żony. Nie znałem, ks. Jozo osobiście, ale byłem bardzo pod wrażeniem wszystkich słyszanych o nim opowieści. Spotkałem go. Położył ręce na moich ramionach. Ja położyłem swoje na jego ramionach. Położył on ręce na mojej głowie. Ja położyłem moje na jego głowie. W tym momencie poczułem w sobie słowa: „Kocham cię, mój bracie. Ten człowiek kocha Boga. „Fr. Jozo spontanicznie zwrócił się do swego tłumacza i zapytał go, kim jestem i powiedział, że chce ze mną rozmawiać. To był początek trwałej przyjaźni.
Był to czas, zaraz po zakończeniu kręcenia „Pasji”, a w tym samym czasie byłem w stanie doświadczać w sobie wszystkich sprzecznych sił, odnośnie tego filmu.
• Czy możesz nam powiedzieć, dlaczego czułeś się w ten sposób i co było tym łącznikiem pomiędzy filmem i Medjugorje?
Prawdopodobnie znasz znaczenie słów, „przekroczyć Rubikon.” Oznacza to, że nie jest możliwe, aby zawrócić. Dosięgasz punktu z którego nie ma powrotu. „Pasja” była dla mnie takim Rubikonem. Kiedy zaczęliśmy filmować miałem 33 lat, tak jak Jezus. Zawsze zastanawiałem się, czy jestem nawet godzien grać Jezusa. Ivan Dragicevic zachęcał mnie i powiedział, że Bóg nie zawsze musi wybierać tych najlepszych, co jest czymś, co widzi w swojej własnej sytuacji. Gdyby nie Medziugorje, nigdy nie zgodziłbym się [w nim] grać, gdyż to właśnie w Medziugorju, moje serce otwarło się na modlitwę i sakramenty. Gdybym chciał grać Jezusa, wiedziałem, że muszę być bardzo blisko Niego. Każdego dnia szedłem do spowiedzi i uczestniczyłem w adoracji eucharystycznej. Mel Gibson przychodził na Mszę Św także, pod warunkiem, że Msza Święta była w języku łacińskim. To było dobre, ponieważ w ten sposób nauczyłem się łaciny.
Zawsze były nowe pokusy przed którymi musiałem się bronić, i w tych wewnętrznych walkach czułem wielki wewnętrzny spokój – na przykład w scenie, kiedy Matka Boża podchodzi do mnie i mówię do niej: „Słuchaj, robię wszystko na nowo.” Powtarzaliśmy tę scenę cztery razy, i za każdym razem czułem, że stoję za bardzo na czele. Potem ktoś uderzył w krzyż i moje lewe ramię zostało przemieszczone. Ze względu na ten nagły i ostry, intensywny ból, straciłem równowagę i upadłem pod ciężarem krzyża. Uderzyłem twarzą w zakurzoną ziemię i krew nagle wytrysnęła z mojego nosa i jamy ustnej. I powtórzyłem słowa, które Jezus powiedział do Swojej matki: „Patrz, robię wszystko na nowo.” Moje ramię było w niesamowitym bólu, kiedy wziąłem krzyż ponownie i poczułem jak był cenny. W tym momencie przestałem grać i [od wtedy]można było tylko zobaczyć Jezusa. Podszedł On jak w odpowiedzi na moje modlitwy: „Chcę, aby ludzie widzieli Ciebie Jezu, a nie mnie!”
Dzięki ciągłej modlitwie różańcowej – nie jestem w stanie powiedzieć, ile różańców odmówiłem w czasie filmowania – byłem w stanie doświadczyć szczególnej łaski. Wiedziałem, że nie mogłem przeklinać. Wiedziałem, że nie mogłem być nieuprzejmy jeśli chciałem coś powiedzieć do członków ekipy. Większość z nich nie wiedziała o Medziugorju. Wszyscy byli wielkimi aktorami i mieliśmy szczęście, ich posiadać. Ale jak mogłem przynieść do nich Medjugorje jak nie poprzez moje własne życie? Medjugorje dla mnie to znaczy żyć sakramentami i być w jedności z Kościołem. Dzięki Medziugorju, zacząłem wierzyć, że Jezus jest rzeczywiście obecny w Eucharystii i że On przebacza moje grzechy. Poprzez Medziugorje doświadczyłem, jak potężną modlitwą jest różaniec i jaki otrzymujemy dar, kiedy uczestniczymy codziennie we Mszy Św.
Jak mogę pomóc innym ludziom, aby zwiększyli swoją wiarę w Jezusa? Zdałem sobie sprawę z tego, że może się to zdarzyć tylko, jeśli Jezus jest obecny we mnie poprzez Eucharystię, i tak ludzie będą widzieć Jezusa w moim życiu. Kiedy kręciliśmy scenę Ostatniej Wieczerzy, miałem ukrytą kieszeń wykonaną w moim ubraniu, gdzie umieszczone były relikwie świętych i relikwie Krzyża Chrystusa. Miałem silne pragnienie aby Jezusa był naprawdę obecny i poprosiłem księdza by wystawił Najświętszy Sakrament. Na początku, że nie chciał tego zrobić, ale prosiłem wytrwale, bo byłem przekonany, że ludzie poznają Chrystusa lepiej, jeśli ja będę patrzył na Niego. Ksiądz stał z Najświętszym Sakramentem w rękach obok kamerzysty, a wraz z nim, podszedł do mnie. Kiedy ludzie oglądają film i widzą blask w moich oczach, nie są świadomi tego, że tak naprawdę widzą Jezusa, odbicie konsekrowanej Hostii, w moich oczach. Podobnie było w scenie Ukrzyżowania. Był przy tym ksiądz, trzymał Najświętszy Sakrament w swoich rękach, a ja modliłem się przez cały czas.
Największym wyzwaniem filmu nie było, jak mi się to początkowo wydawało, aby zapamiętać wszystkie teksty w języku łacińskim, aramejskim czy hebrajskim, ale wszystkie fizyczne wysiłki, które musiałem przezwyciężyć. Podczas ostatniej sceny, mój bark był zwichnięty i przemieszczał się za każdym razem gdy ktoś uderzył w krzyż. Podczas gdy kręciliśmy sceny biczowania, dwa razy oberwałem biczem, i miałem 14 centymetrową ranę na plecach. Moje płuca były pełne płynu i dostałem zapalenia płuc. Do tego trzeba dodać przewlekle pozbawienie snu, gdyż od miesięcy, musiałem wstawać o 3:00 rano, ponieważ makijaż zajmował prawie osiem godzin.
Innym szczególnym wyzwaniem było zimno, temperatura ledwo powyżej zera, co było szczególnie trudne do zniesienia w scenie ukrzyżowania. Mój cały strój był wykonany z jednego kawałka lekkiego materiału. Podczas gdy kręciliśmy ostatnią scenę, chmury były bardzo nisko i piorun uderzył w krzyż, do którego byłem przywiązany. Nagle wszystko wokół mnie ucichło i poczułem ze włosy stanęły mi dęba. Około 250 ludzi, którzy byli wokół mnie widziało moje całe ciało oświetlone, i wszyscy widzieli ogień po lewej i po prawej mojej stronie. Wielu było w szoku widząc to.
Wiem, że „Pasja” to film o miłości, być może jeden z największych tego typu. Jezus jest dzisiaj przedmiotem wielu kontrowersji, bardziej niż kiedykolwiek indziej. Istnieje wiele czynników, które zagrażają temu stworzonemu światu, ale wiara w Jezusa jest źródłem radości. Myślę, że Bóg wzywa nas w szczególny sposób w tym czasie, a my powinniśmy odpowiedzieć na to wezwanie całym sercem i całym ciałem.

Tłumaczyła: Bożena

Źródło:

Actor James Caviezel says, if it weren’t for Medjugorje, he would have never played Christ in “The Passion”